അവന്‍ അവരോടു പറഞ്ഞു: തീവ്രദുഃഖത്താല്‍ ഞാന്‍ മരണത്തോളം എത്തിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ എന്നോടൊത്ത് ഉണര്‍ന്നിരിക്കുക.

(മത്തായി 26 : 38).

പതിനെട്ടാം ചുവട്: ബലഹീനതയെ അംഗീകരിക്കുക

വിശുദ്ധ അൽഫോൻസാമ്മ ശാരീരികവും വൈകാരികവും ആത്മീയവുമായ തീവ്രമായ ഒറ്റപ്പെടലുകൾക്ക് വിധേയയായി. അവൾ ഒരിക്കലും തന്റെ ഏകാന്തതയെ തീവ്രദുഃഖത്തിലേക്കു മാറ്റാൻ അനുവദിച്ചില്ല. പകരം, ഗെത്സെമനിലെ ഈശോയിലേക്ക് ഏകാന്തത അവളെ അടുപ്പിച്ചു, അവിട അവന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കൾ പോലും അവന്റെ വേദനയിൽ ഉറങ്ങിപ്പോയി.

അൽഫോൻസാമ്മയുടെ കത്തുകളും ഡയറിക്കുറിപ്പുകളും പലപ്പോഴും ഈശോയും ഒത്തുള്ള അവളുടെ സഹവാസത്തിനായുള്ള ആഗ്രഹത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു, എന്നിട്ടും അവൾ ഈ ഭാരം നിശബ്ദമായി വഹിച്ചു, അത് സ്നേഹത്തിന്റെ യാഗമായി ഈശോയ്ക്കു സമർപ്പിച്ചു. തന്റെ വേദനയിലൂടെയും ഏകാന്തതയിലൂടെയും, ക്രിസ്തുവിന്റെ വീണ്ടെടുപ്പിന്റെ സഹനത്തിന്റെ രഹസ്യത്തിലേക്ക് അവൾ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചു.

വിശ്വാസത്താൽ ആലിംഗനം ചെയ്യുമ്പോൾ, ഏകാന്തത, സഹിക്കുന്ന ഈശോയെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ഒരു പുണ്യസ്ഥലമായി മാറുന്നു. വിശുദ്ധ അൽഫോൻസ തന്റെ ഏകാന്തതയെ പ്രാർത്ഥനയാക്കി മാറ്റുകയും ആത്മാക്കളുടെ രക്ഷയ്ക്കായി അത് സമർപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. നമ്മുടെ ആന്തരിക ശൂന്യതകളും ഒറ്റപ്പെടലുകളും യാതനയുടെ മണിക്കൂറുകളും ഒറ്റപ്പെട്ടവനായ ഈശോയോടു ചേർന്നു പുതു കൂട്ടായ്മയാക്കാൻ അൽഫോൽസാമ്മയുടെ സാക്ഷ്യജീവിതം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.

പ്രാർത്ഥന

ഈശോയെ വിശുദ്ധ അൽഫോസാമ്മയെപ്പോലെ ജീവിതത്തിന്റെ ഗത്സെമിനി അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നോട് ചേർന്നിരിക്കാൻ വരു തരണമേ. ആമ്മേൻ.